De wolken trekken dicht
en pakkend samen. De lucht
verdwijnt voorgoed uit ‘t zicht.
Een mens slaakt ieders zucht.

Wat een zeer en pijnlijk treffen
ontmoetingen van mensen saam.
Levens doordrenkt en vol van effen
gruwel door schier onzichtbaar raam.

Geveld door dunk en eigenwaarde
soms spiegelt zich de geest.
Ziet licht in lucht en hemelaarde.

Verliest zijn strijd en oorlogswapen
‘t is uiteind’lijk niet voor niets geweest.
Het geluk ligt aldoor voor het rapen.

© Mas Papo, stadsdichter Zutphen 2017 -

Vandaag de dag - voor ‘Juninacht’. Het Ida Gerhardtpoëziediner op 29 juni