Er is geluid
dat warm omhullen kan.
Waar in één noot
nog duizend variaties klinken.
Je kunt het als een
zachte deken
om je schouders slaan.
Je kunt erin verdrinken.
Diep duiken in klanken.
Onder het oppervlak
is alles relatief.

Als het van subtiel
ineens volume wint.
Als een stem
de hele zaal kan vullen,
dan land je snel
weer in je stoel.
Aanwezig in het heden.

Publiek deinst terug.
Fluistert geluidloos:
Geef het me.
Geef me meer.

Voila.
Ze geeft het.

© Merel Hubatka, stadsdichter Zutphen 2019 -

Naar aanleiding van ‘Tranen van Maria’ in een stampvolle Buitensociëteit. Geschreven in het kader van de tentoonstelling: Zutphense Uitblinkers. Voor Johannette Zomer, Sopraan.