“ik hou niet van kunst
met weer een vergezicht
of een lawaaierig stilleven
van geluid dat anderen lieten horen
eerder, beter 

ik hou van kunst
die het geheim koestert
van wat voorbij is en
die tastend een weg zoekt
in de doolhof van de tijd

ik hou niet van kunst
die geen kwaad kan
en glanst in de sneeuw van gister
die de zee in beeld brengt
en de natuur opdient
als een open boek

ik hou van kunst
die het daglicht niet verdraagt
en in een hoopvol ritueel
vertroosting biedt
tranen uitwist
of kromligt van de lach  

ik hou van kunst
die ideeën in een glas vangt
doorzichtig is en toch
nog veel te raden laat” 

zo sprak de kunstkijker

Ton Luijten
© Dichter bij Zutphen