Gefnuikte droom van kind.
Ruw door de moeder weggescheurde
kunst achter de bedsteedeuren,
kleurde voorgoed zijn leven.
Een vogel op een paal, de zon
die nooit verzaakte.
Het omgekeerde perspectief
in zijn penseel en ogen
toont ons ‘zijn Hoven’.
Met meubels, melkbussen en po
die alsmaar bonter raakten,
schetst hij de jaren van de boer en man
die in het bruusk aan hem opgedrongen leven
fris zijn revanche nam.

© Anna Wiersma, 25-9-2015, stadsdichter Zutphen 2015-

Dit gedicht is geschreven b.g.v. sluiting van het museum i.v.m. winterperiode, eind september 2015