Je lacht zo vriendelijk
bij elke vraag,
dat ik niet weet
of je het antwoord
nu gaat raden
of dat je lach betekent,
dat je mij wil smeken
om niet te hoeven denken, praten.
Je blijft jezelf, je wereld lijkt intact,
al moest je laten varen
dat je herinneringen
pijnlijk kunnen zijn
of dat ze strelen.
Maar humor heeft je niet verlaten,
zodat je nog genietend
plagen kunt en spelen.
En daarna lach je weer,
bij elke nieuwe vraag.

© Anna Wiersma, 20-9-2015, stadsdichter Zutphen 2015-

Dit gedicht is geschreven b.g.v. Wereld Alzheimerdag 2015 en het 10-jarig bestaan van de afdeling Zutphen en Lochem.