Trix was zestien ik veertien
zij prinses van Oranje
ik puber met veel franje
door toeval een ontmoeting
omdat ik vooraan stond
bij het doorgeknipte lint
een schok: die ogen, ik wist het
zeker: ze zag wel wat in mij

Ik besloot haar te schrijven
maar lieve Trix waarom
geen antwoord
Zeker die vader weer die de post
uit de brievenbus haalde.

Ten slotte schreef ik haar:
“ben ik te min
ben ik te min omdat je ouders meer poen
hebben dan de mijne”
10 jaar later schreef Armand er een lied over

Nu ga ik zo af en toe naar haar toe op
de Posbank. Daar zit ze, op de fiets
net als in de tijd dat wij elkaar kenden
de rug recht en met wapperende rok,
niet wuivend, beide handen aan het stuur.
op een Oma-fiets, want ook toen
was ze haar tijd al ver vooruit.
Het hoofd naar links gericht
Ik kijk naar die oogopslag, zo was het
ook toen bij haar: liefde voor mij
op het eerste gezicht..

Ton Luijten

© Dichter bij Zutphen