Twee beslissingen in mijn leven nam ik zelf, deze brief
is er een van. Kastelen, gebieden, titels en vrouwen,
ik liet het me voorzetten en ik liet het me afnemen.

Het deel dat telde voltrok zich tussen vier muren, waar
ik moest toezien hoe de IJssel zonder mij voorbij trok
en tot me nam wat me door tralies toegeschoven werd.
Toen mijn bewakers zagen dat ik met elke hap bouwde
aan mijn eigen gevangenis, vertrokken ze.

Nu regeer ik van Aalten tot Zutphen, maar de macht
ontbreekt te snijden in mijn eigen lillende vlees.
Deze muren betekenen mijn einde. Ik denk vaak
aan hoe de houwelen de stenen verbrokkelden.

Tot weerziens,
de Dikke