Kneden | Dichter bij Zutphen

Niemand heeft antwoord op mijn vragen
over bakkerskleren. Ik draag de blauwwitte
ruit zonder hem te doorzien, rubberen zolen
op de meelgladde vloer om niet uit te glijden.

Om niet uit te glijden leer ik de weg van
mijn handen. Ik dompel ze onder in water,
boter en bloem. Ik moet tussen bitter en zoet,
pril en rijp de juiste verhouding vinden,

de juiste verhouding vinden met jou,
als doorgangen smal zijn ruimte maken,
muren breken om te groeien.

Om te groeien bak ik mij een weg naar buiten.